Fokkerinn Fær Engann frið.

Hvers er að vænta í heimi hverfula hvítvoðungsins, í heimi þjóðvegaræningja á andófsmanna á krossgötum eilífðarinnar. Hæstráðendur maka blóði sínu yfir lýðinn sem hefur ekkert til málanna að leggja eins og svo oft áður.

Grunnlausir aldraðir öryrkjar eiga sér einskis von í þessari löngu þögn verðtryggðra umhyggju innan veggja félagsmálastofnunnar sem segist ætla að borga brúsann. En í raun eru hún einnig blóði drifin eftir átök gærdagsins þegar hún gerði atlögu að ónefndum munaðarlausu pakki og flutti þau út, nauðug.

Svívirðing svalbarða-sultunnar stígur trylltan dans, þó svo að óþreyjufullir vistmenn kjósa saurlíferni og saur umhyggju í amstri dagsins. Líferni sem býður uppá óafturkræft næturbrölt og tilefnislaust mannsal að hálfu Lóu. Þó svo að Finnbogi sitji ekki ýkja langt í burtu þá hefur hann að undanförnu sætt tilefnislausum árásum á dyraverði miðborgarinnar sem neituðu kauða inngöngu á subbulegustum pöbbum miðborgarinnar í svartasta skammdeginu. Þar grípur hann sér í hönd snjóbolta og skemmir bíl kóngsins og hljóðaði viðgerðarkostnaður hátt uppí 40 þúsund krónur fyrir skemmt framljós. Ekki hefur verið haft uppá kauða en honum verða ekki vandaðar kveðjurnar þegar til hans sést næst.

-Morgunstjarnan